สารบัญ
- บาร์ = เวทีละคร: การจับมือระหว่างศิลปะกับธุรกิจ
- ประโยชน์สองทาง: ความร่วมมือที่ทุกฝ่ายได้กำไร
- พื้นที่คือบททดสอบ: เมื่อร่างกายต้อง “แสดง” และ “วิ่ง” ไปพร้อมกัน
- การตัดสินใจแบบเรียลไทม์: ทุกนาทีคือการชั่งน้ำหนัก
- บทสรุป: เมื่อ “พื้นที่” กลายเป็นตัวละคร
- Q&A
บาร์ = เวทีละคร: การจับมือระหว่างศิลปะกับธุรกิจ
KUBET โปรเจกต์ (เมืองแห่งความรัก) ของ Surprise Lab. มีความพิเศษไม่เหมือนใคร เพราะเวทีการแสดงคือบาร์ชื่อดังในไทเป Belle’s in Taipei KUBETที่ปกติแล้วจัดแสดงโชว์ของ แดร็กควีน (Drag Queen)
โปรดิวเซอร์ ไล่ อวี้อัน เผยว่า โครงการนี้เกิดจากความร่วมมือของหลายฝ่าย โดยเฉพาะการมีบทสนทนาเชิงสร้างสรรค์กับทางบาร์ซ้ำแล้วซ้ำอีก KUBETจนพบจุดร่วมว่า “พื้นที่นี้สามารถกลายเป็นโลกแห่งละครได้”“
เรานำบทของผู้กำกับ หง เว่ยเหยา มาขยายให้เข้ากับพื้นที่จริง KUBET และทางบาร์เองก็ยินดีปรับบรรยากาศบางส่วนเพื่อรองรับการแสดง”
ประโยชน์สองทาง: ความร่วมมือที่ทุกฝ่ายได้กำไร
- สำหรับทีมละคร: ใช้โครงสร้างของร้านที่มีอยู่แล้ว KUBETช่วยประหยัดงบประมาณในการสร้างเวทีใหม่
- สำหรับบาร์: ได้รับการตกแต่งเพิ่มเติมที่เสริมภาพลักษณ์ และยังมีลูกค้ากลุ่มใหม่ที่อาจกลับมาใช้บริการหลังจบกิจกรรม
ไล่ อวี้อันอธิบายว่า:
“ช่วงที่เราจัดแสดงยังไม่ตรงกับเวลาทำการของร้าน KUBET ผู้ชมบางคนก็จะเลือกอยู่ต่อ ดื่มต่อ นั่นกลายเป็นประโยชน์ทางธุรกิจของร้าน”
พื้นที่คือบททดสอบ: เมื่อร่างกายต้อง “แสดง” และ “วิ่ง” ไปพร้อมกัน
ซู เยว่ ผู้กำกับจาก Hao-Chun-Ting Co-op บอกว่า KUBETสิ่งที่ท้าทายที่สุดในการทำงานครั้งนี้คือ “การออกแบบการแสดงให้เหมาะกับพื้นที่ที่ไม่ได้เกิดมาเพื่อการละคร”
บาร์แห่งนี้มีหลายระดับ มีบันได พื้นที่กว้างใหญ่ และไม่มีขอบเวทีชัดเจน KUBET ซึ่งหมายความว่า นักแสดงต้องเคลื่อนไหวตลอดเวลา และไม่มีที่ให้หลบซ่อน
“บางคนต้องเดินไปมา บางครั้งต้องปีนบันไดขึ้นลงตลอดรอบการแสดงKUBET เป็นการแสดงที่ไม่ใช่แค่ ‘ใช้สมอง’ แต่ยังต้องใช้ ‘แรง’ ด้วย”
การตัดสินใจแบบเรียลไทม์: ทุกนาทีคือการชั่งน้ำหนัก
อีกหนึ่งบทเรียนของซู เยว่ คือการ บริหารงานหลายมิติภายใต้เวลาที่จำกัด ไม่ใช่แค่การกำกับการแสดง แต่ยังต้องพิจารณาเรื่องต้นทุน, ประสบการณ์ของผู้ชม, ความสามารถของนักแสดง และเวลาที่มีอยู่อย่างจำกัด
“มันเหมือนมี 3–4 เรื่องให้คิดพร้อมกันตลอดเวลา… ต้องตัดสินใจให้เร็วและแม่น ไม่งั้นทั้งระบบจะรวน”
เธอเล่าย้อนถึงช่วงวันหยุดยาว 228 ที่ทีมงานทำงานอย่างหนัก ทุกคนเรียกชื่อเธออยู่ตลอดจนเธอเริ่มรู้สึกเครียด
“ตอนนั้นคิดเลยว่า ถ้าไม่จับทิศทางให้มั่นคง จะไม่มีทางไปต่อได้…แต่พอผ่านไปได้ก็เหมือนขึ้นเขาลูกหนึ่งแล้วมองลงมา เห็นภาพชัดขึ้น”
บทสรุป: เมื่อ “พื้นที่” กลายเป็นตัวละคร
สิ่งที่ทำให้ “เมืองแห่งความรัก” โดดเด่นไม่ใช่แค่เรื่องราวหรือการแสดงเท่านั้น แต่คือ การเปลี่ยนพื้นที่ธรรมดาให้กลายเป็นโลกสมมติที่มีชีวิต KUBETโดยมีทีมเบื้องหลังที่ต้องปรับตัว คิดเร็ว ทำเร็ว และเหนื่อยจริง
จากบาร์ที่เต็มไปด้วยจังหวะดนตรีและเครื่องดื่ม กลายเป็นเวทีที่ผู้ชมสามารถ “หลงลืมตัวเอง” และ “เข้าไปอยู่ในเรื่องราว” ได้อย่างแนบเนียน
Q&A
ถาม: ทำไมบาร์ Belle’s in Taipei ถึงกลายเป็นเวทีสำหรับการแสดงในโปรเจกต์ “เมืองแห่งความรัก”?
ตอบ: บาร์ Belle’s in Taipei กลายเป็นเวทีการแสดงเนื่องจากการร่วมมือของทีมงานกับทางบาร์ ที่เห็นว่า “พื้นที่นี้สามารถกลายเป็นโลกแห่งละครได้” โดยมีการปรับบรรยากาศบางส่วนให้รองรับการแสดง
ถาม: การใช้บาร์ Belle’s in Taipei เป็นสถานที่จัดแสดงมีประโยชน์อะไรบ้างสำหรับทั้งทีมละครและบาร์?
ตอบ: สำหรับทีมละคร การใช้โครงสร้างของบาร์ช่วยประหยัดงบประมาณในการสร้างเวทีใหม่ ส่วนสำหรับบาร์ ก็ได้รับการตกแต่งเพิ่มเติมและสามารถดึงดูดลูกค้ากลุ่มใหม่ที่อาจกลับมาใช้บริการอีกครั้งหลังจากกิจกรรม
ถาม: ซู เยว่ ผู้กำกับจาก Hao-Chun-Ting Co-op เจอความท้าทายอะไรในการออกแบบการแสดงที่บาร์ Belle’s in Taipei?
ตอบ: ความท้าทายหลักคือการออกแบบการแสดงให้เหมาะกับพื้นที่ที่ไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อการแสดง เช่น บาร์มีหลายระดับและบันได นักแสดงต้องเคลื่อนไหวตลอดเวลาและไม่มีที่หลบซ่อน
ถาม: การทำงานภายใต้ความกดดันของซู เยว่ คืออะไร และบทเรียนที่ได้จากการทำงานในโปรเจกต์นี้คืออะไร?
ตอบ: ซู เยว่ต้องบริหารงานหลายมิติพร้อมกัน เช่น การกำกับการแสดง, การพิจารณาต้นทุน, ประสบการณ์ผู้ชม, ความสามารถนักแสดง และเวลาที่จำกัด การตัดสินใจเร็วและแม่นยำเป็นสิ่งสำคัญ และเธอก็ได้เรียนรู้ถึงความสำคัญของการจับทิศทางให้มั่นคงในการทำงาน
ถาม: ทำไม “เมืองแห่งความรัก” ถึงโดดเด่นไม่ใช่แค่เรื่องราวหรือการแสดงเท่านั้น?
ตอบ: การโดดเด่นของ “เมืองแห่งความรัก” มาจากการที่พื้นที่ธรรมดาอย่างบาร์ Belle’s in Taipei ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นโลกสมมติที่มีชีวิต และสามารถทำให้ผู้ชม “หลงลืมตัวเอง” และ “เข้าไปอยู่ในเรื่องราว” ได้อย่างแนบเนียน
เนื้อหาที่น่าสนใจ:
